Fukier Jerzy († 1548), kupiec warszawski, protoplasta rodu warszawskich Fukierów. Wywodził się ze słynnego rodu Fuggerów augsburskich. W 2. połowie XV w. ród ten rozpadł się na dwie linie: starszą (vom Reh) i młodszą (von der Gilgen). Jerzy (Jurga) Fukier, a właściwie Fugger (napis na grobowcu w katedrze św. Jana nazywa Fukierów »gens Fuggerorum«, a nazwisko Fukier jest ostatecznym spolszczeniem niemieckiego Fugger), według wszelkiego prawdopodobieństwa pochodził ze starszej gałęzi rodu (vom Reh) i jest identyfikowany z Gastlem Fuggerem, synem Jana, kupca norymberskiego, zmarłego w r. 1503. Podczas pewnej podróży po Polsce, przedsięwziętej w celach handlowych (Fuggerowie nawiązali kontakt handlowy z Polską pod koniec XV w.), poznał Jerzy Barbarę Landekerównę, córkę patrycjusza warszawskiego, poślubił ją i osiedlił się w Warszawie (1515 r.). Tegoż roku dn. 12 XII otrzymał prawo miejskie starej Warszawy. Przywiezioną z Niemiec fortunę systematycznie powiększał trudniąc się zyskownym handlem zagranicznym. Nie znajdujemy śladów, aby F. brał udział w wielkich obchodach swego rodu, a z krakowskimi F-mi (Bartłomiejem) wcale się nie kontaktował, nie był dostawcą dworu, a regesty cła nie wykazują jego towarów. Rosnące bogactwo pozwoliło mu na nabycie szeregu nieruchomości, m. in. dwóch kamienic, jednej »na rogu obok domu Ganka« (dziś część gmachu Arch. Akt. Dawnych przy ul. Jezuickiej 1) (r. 1519) i drugiej tzw. Baryczkowskiej (r. 1546), oraz folwarku i roli (tzw. później fukierowskiej), położonych w okolicach dzisiejszego kościoła św. Krzyża. Wraz z fortuną rosło i znaczenie Jerzego w mieście i w kraju. W r. 1523 został ławnikiem, a w r. 1537 rajcą. Bogaty kupiec, krewny potężnych Fuggerów, miał też w Polsce możnych przyjaciół. Należeli do nich m. in. królowa Bona, arcybiskup gnieźnieński Piotr Gamrat oraz przede wszystkim Zygmunt August i bp Piotr Tomicki, podkanclerzy koronny. Dzięki poparciu tych ostatnich uzyskał w latach 1530 (14 I) i 1531 przywileje królewskie, zwalniające go od obowiązku piastowania jakichkolwiek urzędów miejskich aż do r. 1543. Jako motywy podano częste podróże handlowe i, rzecz ciekawa, słabą znajomość języka polskiego. O wprowadzenie w życie tego przywileju musiał Jerzy toczyć spory z rajcami, którzy r. 1543 ustąpili. W małżeństwie z Barbarą dochował się Jerzy 5 dzieci. Związki z rodzinami polskimi sprawiły, że Fuggerowie w ciągu dwóch pokoleń się spolonizowali.
Baruch M., Ród Fukierów, W. 1922; Jansen M., Die Anfänge der Fugger, Leipzig 1907; Jaworski T., Krótki rys dziejów miasta Warszawy oraz monografie rodzin Baryczków, Fukierów i Gizów, W. 1913; Łoza St., Rodziny polskie pochodzenia cudzoziemskiego osiadłe w Warszawie i okolicach, t. I, W. 1932; Baruch M., Stosunki F-ów z Polską (Spraw. z Posiedz. Tow. Nauk. Warsz. r. IX, 2, 8) W. 1916, s. 83; Wierzbowski, Mat. R. Pol. Summ. IV, 2, W. 1912 nr 15666, 16153, t. IV, 3, W. 1915 nr 21551; Korzon T., Historia handlu w zarysie, W. 1914; Kraushar A., Życie domowe mieszczaństwa warszawskiego w wiekach dawnych, W. 1911; Ptaśnik J. Przedsiębiorstwa kopalniane Krakowian i nawiązanie stosunków z Fuggerami, »Bibl. Krakowska«, Kr. 1902; Stauber A., Das Haus der Fugger von seinen Anfängen bis zur Gegenwart, Augsburg 1900; Baranowski I., Z dziejów rodów patrycjuszowskich miasta starej Warszawy, W. 1915; Uzupełnienie Krystyny Pieradzkiej.
Zbigniew Wójcik